Het huidige Braziliaanse volkslied, genaamd, Hino Nacional Brasileiro, bestaat in zijn huidige vorm sinds 1922. De melodie is afkomstig van Francisco Manoel da Silva (1795 – 1865) die het in 1831 componeerde. De huidige tekst is geschreven door Joaquim Osório Duque Estrada (1870 – 1927). Deze tekst werd in 1922 aangenomen als de definitieve tekst tijdens de vieringen van 100 jaar Onafhankelijkheid van Brazilië.
Geschiedenis
Vanaf de onafhankelijkheid van Brazilië in 1822 tot 1831 heerste keizer Pedro I over Brazilië. In deze periode werd er een lied, dat gebruikt werd om de onafhankelijkheid te vieren, aangenomen als nationaal volkslied. De melodie van dit volkslied werd door de keizer zelf gecomponeerd. Echter na zijn regeerperiode, nam de populariteit van dit lied af en keizer Pedro I werd opgevolgd door zijn zoon Pedro II.
Op 13 April 1831, de dag dat Pedro I zijn land verliet om naar Europa te gaan, speelde Francisco Manoel da Silva voor het eerst de melodie van het huidige volkslied. Pedro I verliet Brazilië en deed afstand van de troon om een einde te maken aan de burgeroorlog in Portugal en om zijn oudere zus, Koningin Maria II, weer terug aan de macht te brengen. De melodie en de eerste tekst, geschreven door Ovídio Saraiva de Carvalho e Silva was dan ook bedoelt als herdenking aan de terugtrekking van Pedro I en de troonsopvolging door Pedro II. Als snel begon de melodie aan populariteit te winnen. Vanaf 1837 werd de melodie gebruikt voor vele openbare plechtigheden. Deze traditie zorgde ervoor dat Francisco’s compositie erkend werd als nationaal volkslied. De tekst verviel, aangezien deze tekst niet meer geschikt werd bevonden, mede door de beledigende woorden gericht aan de Portugezen.
Nieuwe teksten kwamen er in 1841, ter herdenking aan de kroning van Pedro II. De nieuwe teksten hielden het niet lang vol. Pedro II vond namelijk dat de melodie zonder tekst het beste voldeed tijdens plechtigheden. Componist en pianist Louis Moreau Gottschalk componeerde twee klassieke bewerkingen van het Braziliaanse volkslied. Deze versies waren erg geliefd bij Pedro II.
In 1889, nadat Brazilië werd uitgeroepen tot republiek, werd er door de voorlopige regering een wedstrijd uitgeschreven voor een nieuw nationaal volkslied. Deze wedstrijd werd gewonnen door Leopoldo Miguez. Echter na protesten werd zijn lied niet aangenomen als nationaal volkslied. Hoofd van de voorlopige regering, Deodoro da Fonseca, hield dit tegen en had de voorkeur aan het oude volkslied uit het keizerrijk. De compositie van Francisco Manoel da Silva werd daardoor op 20 January 1890 officieel uitgeroepen tot nationaal volkslied van de republiek. Leopoldo’s compositie werd uiteindelijk benoemd tot het lied van de proclamatie van de republiek Brazilië.
Het volkslied bleef zonder tekst. Er werden vele voorstellen gedaan voor een geschikte tekst maar vele werden afgewezen. Al werden sommige teksten wel sporadisch gebruikt in diverse staten. In 1922, tijdens de viering van 100 jaar onafhankelijkheid, was het de tekst van Joaquim Osório Duque Estrada de tekst die officieel gebruikt zou gaan worden als tekst van het volkslied. De tekst had hij in 1909 al eens voorgesteld maar werd nu echt in gebruik genomen.
De tekst
Het volkslied bestaat uit twee gedeelten. Bij de start van het tweede deel, wordt de melodie herhaalt. De Braziliaanse wet heeft bepaald dat de melodie slecht eenmaal hoeft worden gespeeld bij instrumentale vertolkingen. Mocht er bij gezongen worden moeten beide gedeeltes in het geheel gezongen worden. In de openingszin van de tekst wordt verwezen naar de Ipiranga rivier, dat nu een beek is in de buurt van de stad São Paulo. Daar verklaarde prins Pedro, de latere keizer Pedro I van Brazilië, de Braziliaanse onafhankelijkheid.
Hieronder de tekst van het huidige Braziliaanse volkslied met daarop volgend de Nederlandse vertaling:
Eerste deel in het Portugees
Ouviram do Ipiranga as margens plácidas
De um povo heroico o brado retumbante,
E o sol da Liberdade, em raios fúlgidos,
Brilhou no céu da Pátria nesse instante.
Se o penhor dessa igualdade
Conseguimos conquistar com braço forte,
Em teu seio, ó Liberdade,
Desafia o nosso peito a própria morte!
Ó Pátria amada,
Idolatrada,
Salve! Salve!
Brasil, um sonho intenso, um raio vívido,
De amor e de esperança à terra desce,
Se em teu formoso céu, risonho e límpido,
A imagem do Cruzeiro resplandece.
Gigante pela própria natureza,
És belo, és forte, impávido colosso,
E o teu futuro espelha essa grandeza.
Terra adorada
Entre outras mil
És tu, Brasil,
Ó Pátria amada!
Dos filhos deste solo
És mãe gentil,
Pátria amada,
Brasil!
Nederlandse vertaling
Hebben jullie gehoord van de kalme oevers van Ipiranga
Van de klinkende kreet van een heldhaftig volk
En van de zon van de vrijheid met heldere stralen
Dat vanuit de hemel op ons Vaderland scheen
Indien de zekerheid van gelijkheid
Zullen we overwinnen, met sterke hand
in uw schoot, oh Vrijheid,
We zullen trotseren tot onze dood
Oh geliefd Vaderland,
Verafgood thuisland,
Gegroet, gegroet!
Brazilië, een intense droom, een levendige zonnestraal
Van liefde en hoop dat op de aarde neerkomt
Als in uw mooie, lachende en heldere hemel
Het beeld van het kruis verschijnt.
Reusachtig door haar eigen natuur
Zij is mooi, sterk, en van onbevreesde omvang
En uw toekomstig weerspiegelt uw grootheid
Geliefd land,
Onder duizend anderen
bent u, Brazilië,
Oh, het geliefde Vaderland!
Voor de zonen van dit land
Bent u een zachte moeder,
Geliefde Vaderland,
Brazilië!
Tweede deel in het Portugees
Deitado eternamente em berço esplêndido,
Ao som do mar e à luz do céu profundo,
Fulguras, ó Brasil, florão da América,
Iluminado ao sol do Novo Mundo!
Do que a terra mais garrida
Teus risonhos, lindos campos têm mais flores,
“Nossos bosques têm mais vida”,
“Nossa vida” no teu seio “mais amores”.
Ó Pátria amada,
Idolatrada,
Salve! Salve!
Brasil, de amor eterno seja símbolo
O lábaro que ostentas estrelado,
E diga o verde-louro dessa flâmula
Paz no futuro e glória no passado.
Mas se ergues da justiça a clava forte,
Verás que um filho teu não foge à luta,
Nem teme, quem te adora, a própria morte.
Terra adorada
Entre outras mil
És tu, Brasil,
Ó Pátria amada!
Dos filhos deste solo
És mãe gentil,
Pátria amada,
Brasil!
Nederlandse vertaling
Eeuwig gelegd in een prachtige wieg,
Door het geluid van de zee en het licht van de hemel,
U schijnt, o Brazilië, parel van Amerika,
Verlicht door de zon van de Nieuwe Wereld
Meer dan het meest elegante land in het buitenland,
Uw glimlachen, de uitgestrekte landen hebben meer bloemen
“Onze weiden hebben meer leven”,
“Ons leven” in uw schoot “Meer liefde”.
Oh geliefd Vaderland,
Verafgood thuisland,
Gegroet, gegroet!
Brazilië, het symbool van eeuwige liefde
De sterrenhemel laat zich zien
En verkondigt het laurier-groen van uw wimpel
‘Vrede in de toekomst en glorie uit het verleden.’
Maar indien u de hamer van de rechter heft.
Zult u zien dat een zoon van uw niet zal vluchten uit de strijd,
Noch heeft hij, die houdt van U, het vrezen voor zijn eigen dood.
Geliefd land,
Onder duizend anderen
bent u, Brazilië,
Oh, het geliefde Vaderland!
Voor de zonen van dit land
Bent u een zachte moeder,
Geliefde Vaderland,
Brazilië!
Vista do Brasil 